آموزش فروش و بازاریابی

ایزیدور از سویل (متوفای 636) در رابطه با آن زمان فعلی بین کدكس ، كتاب و پیمایش در Etymologiae خود توضیح داد (VI.13): "كدیكس از بسیاری از كتابها تشکیل شده است ؛ كتابی از یك پیمایش است. روش استعاره از تنه درختان یا تاکها ، گویی این یک چوب چوبی است ، زیرا به خودی خود تعداد زیادی کتاب را شامل می شود ، همانطور که از شاخه ها بود. " استفاده مدرن متفاوت است.

یک کد (در استفاده مدرن) اولین مخزن اطلاعاتی است که مردم مدرن آن را "کتاب" می شناسند: برگ هایی با اندازه یکنواخت که به نوعی در امتداد یک لبه محدود شده اند ، و معمولاً بین دو روکش ساخته شده از مواد مستحکم تر نگهداری می شود. اولین ذکر کتبی از codex به عنوان شکلی از کتاب ، مربوط به Martial است ، در آپوفورا CLXXXIV وی در اواخر قرن اول ، جایی که او از جمع و جور بودن آن ستایش می کند. با این حال ، رمز هرگز در دنیای مشرق هلنیستی محبوبیت زیادی کسب نکرد و فقط در جامعه مسیحیان از آن استفاده گسترده ای پیدا کرد. [12] این تغییر به تدریج در سده های 3 و 4 اتفاق افتاد و دلایل پذیرش فرم كدكس كتاب چندین مورد است: این فرمت اقتصادی تر است ، زیرا می توان از هر دو طرف از مواد نوشتاری استفاده كرد. و قابل حمل ، جستجو و آسان برای پنهان کردن است. خواندن یک کتاب بسیار آسان تر است ، می توانید صفحه ای را که می خواهید بیابید و به آن بپردازید. پیمایش استفاده از آن بی دست و پا تر است. نویسندگان مسیحی همچنین ممکن است بخواهند که نوشته های خود را از متون بت پرست و یهودایی که روی کتیبه ها نوشته شده اند ، متمایز کنند. علاوه بر این ، برخی از کتابهای فلزی ساخته شده بودند که به جای داشتن یک پیمایش غیرقابل تحمل طولانی از فلز ، به صفحات کوچکتر از فلز نیاز داشتند. همچنین یک کتاب می تواند به راحتی در مکان های کم حجم تر یا کنار هم در یک کتابخانه یا فضای قفسه تنگ ذخیره شود.
روند تهیه کتاب طولانی و پر زحمت بود. مجسمه سازی باید آماده شود ، سپس صفحات نامحدود برنامه ریزی شده و با یک ابزار صاف یا سرب حکمرانی شود ، پس از آن متن توسط کاتب که معمولاً نواحی خالی را برای تصویربرداری و نشر باقی می گذاشت ، نوشته می شد. سرانجام ، کتاب محدود به کتابفروشی شد. [16]
میز با کتاب های زنجیر شده در کتابخانه Malatestiana در سسنا ، ایتالیا.

انواع مختلف جوهر در دوران باستان شناخته شده بود ، معمولاً از دوده و آدامس تهیه می شد ، و بعداً نیز از آجیل صفرا و آهن گلدان. این نوشتن یک رنگ سیاه قهوه ای بود ، اما سیاه یا قهوه ای تنها رنگهای مورد استفاده نبودند. متونی وجود دارد که به رنگ قرمز یا حتی طلایی نوشته شده است و از رنگهای مختلفی برای روشنایی استفاده شده است. برای دستنوشته های بسیار مجلل ، کل پارگمنت به رنگ بنفش رنگی بود و متن روی آن با طلا یا نقره نوشته شده بود (برای مثال Codex Argenteus). [17]

راهبان ایرلندی فاصله بین کلمات را در قرن 7 معرفی کردند. این خواندن را تسهیل می کرد ، زیرا این راهبان گرایش کمتری به لاتین داشتند. با این حال ، استفاده از فاصله بین کلمات قبل از قرن دوازدهم امری عادی نشده بود. استدلال شده است که استفاده از فاصله بین کلمات ، انتقال از خواندن نیمه آوازی به خواندن خاموش را نشان می دهد. [18]

در كتابهای اول از صفحات مروارید یا مخمل (گوساله) استفاده شده است. جلد کتاب از چوب ساخته شده و از چرم پوشیده شده است. از آنجا که پیشگامان خشک تمایل دارند فرمی را که قبل از پردازش داشت ، فرض کنند ، این کتابها با بند یا بند بسته شده بودند. در قرون وسطي بعدي ، هنگامي كه كتابخانه هاي عمومي ظاهر شد ، تا قرن 18 ، كتاب ها اغلب براي جلوگيري از سرقت ، به قفسه كتاب يا ميز بسته مي شدند. به این کتابهای زنجیر شده كتابخانه ای كتابخانه ای گفته می شود.

در ابتدا ، كتابها بیشتر در صومعه ها كپی می شدند ، یك بار. با ظهور دانشگاهها در قرن سیزدهم ، فرهنگ نسخه خطی آن زمان منجر به افزایش تقاضا برای کتاب شد و سیستم جدیدی برای کپی کردن کتاب ها ظاهر شد. این کتابها به برگهای نامحدود (پسیا) تقسیم شده بودند که به نسخه های مختلف وام داده می شدند ، بنابراین سرعت تولید کتاب به میزان قابل توجهی افزایش یافته است. این سیستم توسط واحدهای صنفی مستقر در سکولار نگهداری می شد ، که هم مواد مذهبی و هم غیر مذهبی تولید می کردند. [19]

یهودیت هنر کاتبان را تا به امروز زنده نگه داشته است. طبق رسم یهود ، طومار تورات که در یک کنیسه قرار داده شده است باید با دست و روی کاغذ نوشته شود و یک کتاب چاپی نیز انجام ندهد ، اگرچه این جماعت ممکن است از کتابهای چاپ شده نماز استفاده کند و نسخه های چاپ شده از کتب مقدس برای مطالعه در خارج کنیسه استفاده می شود. یک "کاتب" نرمتر یک عضو بسیار محترم از هر جامعه یهودی مشاهده گر است.